ارزیابی ارتباط بیان ایمنوهیستوشیمیایی گیرنده ی استروژن با نمره ی گلیسون در کارسینوم پروستات

مطالعه ی حاضر به منظور بررسی فراوانی گیرنده های هورمون استروژن در سلول های کارسینوم پروستات به منظور درکی بهتر از ارتباط گیرنده های استروژنی موجود در سلول های بدخیم و پاتولوژی ایجاد شده صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی مقطعی بلوک های پارافینی نمونه بافتی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی اهواز، با تشخیص پاتولوژی آدنوکارسینوم پروستات و هیپرپلازی خوش خیم پروستات استفاده شد. اطلاعات بالینی و دموگرافیک بیماران از پرونده ی بیمارستانی استخراج شد. جهت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی منوکلونال Anti ER استفاده شد. یافته ها: در مطالعه ی حاضر 30 نمونه ی مربوط به بافت پروستات شامل 20 نمونه ی مبتلا به سرطان و 10 نمونه با تشخیص هایپرپلازی خوش خیم به عنوان نمونه ی کنترل مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران برابر با 69.65 سال بود. مارکر استروژن رسپتور در نمونه های بدخیم تنها در 25% موارد بیان شده است. با این حال 100% نمونه های خوش خیم بیان مارکر را نشان دادند. بیان مارکر ER ارتباط معنی داری با نمره ی گلیسون داشت(p=0.039). نتیجه گیری: به طور کلی یافته های این مطالعه نشان می دهد که گیرنده ی استروژن در بدخیمی های پروستات کاهش یافته و این کاهش در تومور های با درجه ی بالاتر بیشتر است.